De Jonkman** (Sint-Kruis)

Ik zou misschien beter niet teveel woorden vuil maken aan De Jonkman** (Sint-Kruis) – Filip Claeys** van Filip Claeys, want dan ga ik geneigd zijn om te overdrijven, en maak ik de ervaring wellicht nog erger dan ze geweest is…

Een samenvatting, dan maar. Het begon al met het te zoete huisaperitief en het vijftal hapjes. Geen enkel bleef hangen, geen enkel schoot eruit, en meestal is dat al een veeg voorteken. Toegegeven, de kwarteleitjes straalden vakmanschap uit. Maar ons is het in de eerste plaats te doen om de smaak, en daar schoot het veel te vaak aan tekort. Bovendien is een stukje paling op een dikke, stevige snee brood niet echt meer een appetizer te noemen. Terwijl nergens enige zuurte (toch DE smaak bij uitstek om het hongergevoel aan te scherpen) te bespeuren viel.

Het vijfgangenmenu dan maar. Eerst een rondje rundstartaar met wat artisjok en paddenstoel. Na de laatste hap waren we de eerste alweer vergeten. Daarna kwam een vegetarisch gerechtje met als hoofdmoot gebakken sla, begeleid door wat yoghurt en overgoten met een sausje op basis van netels. Klonk goed en origineel, maar viel alweer door de mand. Zelfs de eerste de beste thuiskok weet dat je de nerven midden in de slabladen dient te verwijderen: ze zijn onaangenaam hard en smaakloos. Wel, hier kregen we die – letterlijk – tussen de kiezen. Een afknapper, is het woord dat me hier spontaan te binnen schiet…

We hadden voor het extra gerechtje rond Noordzeekrab gekozen. Alleen bleek deze haast onvindbaar in het geheel van venkel en tarbotjus. De krab bleek uiteindelijk geserveerd te zijn als een dun plakje dat onderaan het bord als een witte brei lag op te lossen in de jus. Weg knapperigheid, weg smaak. En dan moest het hoofdgerecht, pladijs met koolrabi, karnemelk en een saus op basis van koffie, nog komen. Het illustreerde des te meer het grote pijnpunt van elk gerecht dat we hier hebben zien passeren: smaak! Te weinig smaakcontrasten, te weinig extremen naast elkaar, alles kwam vrij flets en monotoon over.

Zelfs in de presentatie van de borden borrelde die monotonie naar boven. Zo blonk het vegetarisch gerecht uit in allerlei tinten… groen. Nergens een kleurrijk contrast met een bloemetje of een andere groente. Bovendien zagen we iets teveel dezelfde koolrabi- en ramenastoevoegingen terugkeren. En om het geheel compleet te maken, gaf ook de Dame des huizes geen enthousiaste en gemotiveerde indruk. Als je tegen je zin in je zaal rondloopt (zo kwam het toch over), blijf er dan uit weg!

Niets positiefs dan? Toch wel. Zo is de Chef erg aanwezig aan de tafels van zijn gasten, en dergelijke actes de présence zien we veel te weinig bij zijn concullega’s. De prijs is redelijk voor een tweesterrenrestaurant, maar dit had voor een groot deel te maken met het Dining With The Stars initiatief, waar wij op ingetekend hadden: 140 EUR voor een all-in (apero, 1 glas wijn per gerecht, water en koffie) vijfgangenmenu.

Alleen… de smaken halen geen twee, zelfs niet één enkel sterretje… Het moge duidelijk zijn: wij gaan Sint-Kruis schrappen van onze culinaire wegenkaart.

Wat anderen vinden van De Jonkman?
=================================

loftkitchen (Le Soir)

Belgian Taste Buds

Hedofoodia

Inspector Couteau

The Wandering Epicures

CenC Culinair

Mes & Vork (De Morgen)