Zet die gps af! Anders kom je nooit uit bij restaurant Katseveer*, dat je nochtans al vrij snel ziet opduiken als zowat enige gebouw aan de oevers van het Veerse Meer, toch ten noorden van het onooglijke Wilhelminadorp. Het ligt vlakbij de brug naar Noord-Beveland, maar gezien daar vroeger enkel een veerpont voor de verbinding met de overkant zorgde, vinden we een verwijzing ernaar terug in de naam van deze (sedert 2006) één-sterrenzaak, een verbouwde versie van het originele veerhuis. Nee, volg liever de bewegwijzering, die je een niet zo voor de hand liggende lus laat volgen tot je uitkomt bij de binnendijkse parking onderaan het gebouw. Een buitentrap leidt je naar de vrij kleine zaal (28 couverts) met een weergaloos uitzicht over deze aftakking van de Oosterschelde, waar je enkel wat yachtjes en soms een verwaaid binnenschip in de verte ziet voorbij dobberen.
Gastvrouw Jessica, de vrouw van chef Rutger van der Weel, staat garant voor een warme ontvangst. Als je even bekomen bent van het fenomenale panorama, staan de aperitieven en het drietal hapjes al voor je neus: een mini-pizzaatje, een flink uit de kluiten gewassen en heerlijk gepimpte olijf, en een (iets té) zoeterige macaron zetten onmiddellijk een veelbelovende toon in.
Opener van ons vijfgangenmenu is een tartaar van makreel, afgewerkt met tom ka kai, daikon, yuzu en een (Japanse) Ebara vinaigrette. Een mooi geheel van smaken, niet té zuur, maar net genoeg om uw smaakpapillen naar een hogere versnelling te loodsen.
Het tweede voorgerecht is opgebouwd rond een gebakken stukje dorade, vergezeld van falafel, humus, boemboe Bali en sliertjes gemarineerde komkommer. Het komt iets vlakker en droger in de mond tegenover de voorganger, maar juist dit contrast geeft aan dit bordje een rake toets.
Als derde voorzet komt – na enig wachten – een klompje roggevleugel op de proppen, vergezeld van groene kruiden, courgette en een heerlijk sausje op basis van gerookte aardappel. Het typeert de essentie van de keuken van de Chef: de ingrediënten primeren. Geen gezeul met niets ter zake doende zalfjes of overbodige dotjes her en der. Nee, laat de smaken welbewust voor zichzelf spreken!
Het hoofdgerecht is opgebouwd rond een sneetje tamme eend, begeleid door pompoen, wortel, gezouten citroen, pastinaak en (gelukkig een flinke scheut) saus op basis van Noord-Afrikaanse 1001 nacht kruiden. Zoals bij alle overige gerechten krijgen we ook hier geen overweldigende portie voorgeschoteld, en dat is een goede zaak om het culinair overzicht te houden, en de talrijke de revue passerende smaken beter te appreciëren.
Het dessert bevestigde alle principes van wat we tot dan meegemaakt hadden: chocolade en pinda, banaan en dulche de leche ijs. Sober gepresenteerd, voldoende geproportioneerd en een volwaardige afsluiter van een uitstekend menu. Overigens werd zowel dit nagerecht als alle andere gerechten beloond met een mooie keuze van het passende wijnarrangement, dat zowel in een “volwaardige” als in een BOB-versie aangeboden wordt.
De smalle landtong van Markiezaat naar Walcheren begint stilaan de allures van een gastronomisch walhalla te krijgen, als je beseft dat je binnen enkele tientallen kilometers zowel Inter Scaldes***, dit Katseveer* als het (door Michelin al een paar keer schandalig over het hoofd geziene) Meliefste tegenkomt. Het bevestigt in ieder geval de culinaire hoofdrol die Zuid-Zeeland terecht voor zich kan opeisen!
Wat anderen vinden van Katseveer?
===============================
Sterrenjacht 