Restaurant Goffin* vind je nét buiten de ring rond Brugge, ter hoogte van de Kruispoort. Het haalde een eerste ster binnen in de 2018 gids, maar dat was eigenlijk geen verrassing als we het palmares van de chef er op naslaan: stages bij De Karmeliet***, Den Gouden Harynck* en de (vlakbij gelegen) Sans Cravate*!
Het is gehuisvest in een klein, charmant, pittoresk huisje dat ook binnenin oogt zoals de buitenkant suggereert: amper 20 couverts vinden er een gezellig plaatsje. Maar ook dat geringe aantal vindt snel een verklaring, als we beseffen dat de chef slechts één handlanger naast zich duldt in de keuken, en enkel gastvrouw Valerie het zaaltje voor haar rekening neemt. We houden best van die kleinschaligheid: het contact met de klant is aangenaam en intens. Maar we werden wel even stil van het talent van chef Timothy Goffin, die erin slaagt om – als het moet – die 20 gasten van een vijfgangenmenu te voorzien, en tussendoor zelfs de tijd vindt om een uitgebreide babbel met elk van hen te hebben.
Bij onze passage waren slechts een zestal gasten aanwezig, maar dat mocht de pret niet drukken: we gingen voor het maximum, de vijf gangen (73€ + 40€ voor de wijnformule). En daar werden we naartoe begeleid door zo maar eventjes zeven (7!) amuses die elkaar alleen maar leken te willen overtreffen. Afwisselend koud en warm, hartig en romig, eenvoudig en gesofisticeerd. Kortom een waardige opener voor wat nog volgen zou!
Eerste voorgerecht was een koude carpaccio van sint-jakobsschelp in een jus van limoen, tom ka kai en beukenzwam. Er was veel gaande op dit bordje, maar toch niets overdreven. De zurige ondertoon, begeleid door Oosterse smaken, maakte er de perfecte culinaire ouverture van. Knap!
Vervolgens kwam waar het ons eigenlijk om te doen was: de fantastisch krokante kalfszwezerik, begeleid door een smaakvolle ravioli van boschampignons, mooi zoete gestoofde ui en een heerlijk schijfje zwarte truffel. Een waarlijk topgerecht, dat op zich al een bezoekje aan dit etablissement rechtvaardigt!
Het laatste voorgerecht met de treffende titel “Ode aan de Noordzee” palmde letterlijk de volledige tafel in: een stukje noordzeetong verborg zich onder een krokantje, de zesnullen oester nestelde zich smaakvol in een champagnesausje, enkele garnalen kregen een plekje bovenaan een doorzichtige constructie die als “plastiek” aangekondigd werd, en je daardoor op het verkeerde been zette. Tenslotte was er nog een bordje met een heerlijk stukje gerookte makreel. Game, set and match! We zaten er plots wel erg stil bij… Wat een meesterschap, wat een vakman in de keuken!
Het hoofdgerecht vormde de fazant, begeleid door pastinaak, een compote van peer en vijg en opgevuld witlof. Bomvol smaak, en erg afwisselend allemaal. Het is uitzonderlijk als ook een hoofdgerecht zich tot een uitschieter laat promoveren, en niet de rol opneemt van snel-snel enkele klassieke, inspiratieloos bijeen gegooide ingrediënten.
En dan moest het dessert nog komen. Dit stond volledig in het teken van de peer, afgewerkt met witte chocolade, karamel en braambes. Eveneens een creatie op een eenzame hoogte!
Nóg was het niet voorbij. Zelfs al sloegen we de koffie/thee over, toch vond de chef nog even de tijd voor een praatje, begeleid door een viertal gesuikerde oliebollen die de laatste gaatjes uitstekend vulden.
Ook gastvrouw Valerie heeft de teugels strak in de hand, en zorgde voor een verrassende wijnkeuze. Daar stak zowaar een Armeense witte tussen, die (volgens onze compleet niet-kenners smaak) erg veelzijdig overkwam. Bleek het om een moeilijke wijn te gaan. Een discussie die wij wijselijk uit de weg gegaan zijn 😜…
Kortom, onze passage in dit toprestaurant was behoorlijk onvergetelijk, en snakt naar méér. Een grondige renovatie komt eraan in het voorjaar en de zomer, zonder evenwel af te stappen van het kleinschalige concept. Dit zou wel eens het opstapje naar een toekomstige extra ster kunnen zijn…
Wat anderen vinden van de Goffin?
===============================
Sterrenjacht 